begaan met de wereld

Hi. Bye. What-ever. Ik wil niet altijd bloggen als ik in een pestbui ben, sweeties, maar blijkbaar gebeurt het toch. Wat erg, voor mij: bad tempers are bad for the skin quality, zoals ze te vaak zeggen in L.A. Ik bedoel maar, welcome to this century and botox?

Ik ga jullie de reden van m'n pestbui niet eens uit de doeken doen want actually, there is no reason, ik ga dus gewoon aan m'n 'happy place' denken. Hebben jullie ook my famous girl Katie Holmes zien dansen zonder stars? Ik bedoel letterlijk dan, alleen zonder de celebs erbij. Wat werd zij afgekraakt, zeg. En zo slecht was ze niet eens. Toen ik haar later opbelde om haar te feliciteren zei ze me dat m'n sarcastische toon ongewenst was. Huh? Ik heb haar dus ook maar even naar haar eigen 'happy place' laten zoeken.

En Giselle, de liefste schat, Giselle Bündchen, belde me nog niet zo lang geleden dat haar Leo (zielig dat ze het blijft zeggen) alweer met een ander blond model is. Nu maakt ze alweer geen kans. Believe me, honey, bij Leo maak je altijd een kans. If you know what I mean. Maar trouwen zit er (hij kent zichzelf te goed) niet in en daarom moest ik die lieve schat Giselle Bündchen weer troosten terwijl ik niet eens meer kan herinneren wanneer zij en Leo een tijdlang too close waren, if you know what I mean. Dan ben ik like, get over it, girl, move on. Jennifer Aniston doet dat ook.

Misschien dat ik daarom niet in een al te beste bui ben, omdat ik zo word leeggelozen door m'n vele celebrity vriendjes. Ik ben gewoon te begaan met ze. Misschien moet ik wat meer aan mezelf denken want it's kinda hard to be that unselfish. Volgende keer de telefoon maar niet opnemen als Sienna Miller weer een crisis krijgt omdat Perez Hilton haar een slet noemt. I mean, is dat nieuwe informatie? Verder is 't wel een schatje, hoor. Maar die telefoon neem ik toch even niet op voor haar.

in the middle of upstate

Hello, sweeties. Ik heb me gisteren weer een hoop liggen ergeren. Zonet heeft m'n massagetherapiste m'n Upper East Side penthouse verlaten maar ik voel me nog steeds wat blabber. Dat alles heeft te maken met m'n toekomstige schoonouders. Niemand, niemand kan zeggen een goede relatie te hebben met het veroordelende denkstation, maar de mijne zijn echt, blah.

Om te beginnen wonen ze upstate New York, op een plaats waarvan ik steeds weer de naam vergeet. Op zich is dat geen probleem ware het niet dat ze eisen dat wij telkens weer naar die vergeten plek upstate rijden, the city is hen te druk. Ook als je hen voorstelt om naar het rustigere Long Island of desnoods Connecticut te rijden dan wordt dat geweigerd. Misschien zijn die plekken wel te aangenaam voor hen ofzo.

Anyway, zit je daar uren in de auto naar een oninteressant dorp te rijden - en dan zwijg ik nog over het feit dat je boyfriend overbodig nostalgisch wordt over allerlei saaie kleurloze plekken - om dan uiteindelijk te dineren in een restaurant waarover het enige positieve is wat je kan zeggen dat er geen paparazzi zullen opduiken. En erg vriendelijk zijn m'n toekomstige schoonouders niet. Ze vinden me een snob. Okay, ik weet wel dat m'n A-listboyfriend van humble afkomst is maar daar wil ik niet aan herinnerd worden. En da's iets wat zij net wel doen in alles dat hen omgeeft. Tot en met het mij vernederen met m'n juwelen en m'n bontjas toe (ok, die dieren zijn zielig maar ik zonder bontjas ook).

Dus ben ik nu nog helemaal gespannen ondanks het feit dat ik én een massage én een flesje bubbels in m'n heerlijk bubbelbad heb genomen. Misschien toch maar Oprah bellen.

de prepschool connection

Hey! Ik weer. Bij het herlezen van m'n blogberichten zie ik dat ik nog niets heb verteld over m'n verleden, m'n achtergrond. How rude.

Okay, ik ben geboren in Manhattan en groeide voornamelijk op in de Upper East Side, Paris, Tokyo, London en op Long Island: telkens als m'n moeder, een gepensioneerd model, socialite en een Vanderbilt, hertrouwde gingen we weer verhuizen. M'n vader, een belangrijke New Yorkse kunstenaar, woonde met verschillende veel te jonge supermodellen (nooit tegelijk, toch niet bij m'n weten) bijna permanent in zijn vakantiehuis op the Hamptons en dat vond ik best wel beschamend. Waarom? Omdat iedereen weet dat je in The Hamptons alleen maar summert, de andere maanden hoor je gewoon in the city door te brengen.

Afgezien van een jaartje op de New Yorkse Dwight en een jaartje op het Zwitserse Le Rosey bezocht ik uitsluitend boarding schools in New England, Choate Rosemary Hall onder andere. Al die kinderen uit suburban Connecticut moest je d'r maar voor lief bij nemen. Maar ik voelde me wel beter. De beste herinneringen bewaar ik wel aan St Paul's. Al is het wel jammer dat ik er door een cocaïneschandaal werd verwijderd, in m'n laatste schooljaar dan nog wel. Niettemin ben ik zonder problemen op Yale geraakt omdat het een familietraditie is en m'n grootvader een zoveelste bibliotheek doneerde. Art History was mijn major.

De enige reden waarom ik daarna niet ben doorgestroomd naar de Yale Law School was omdat ik verliefd werd op een belangrijke filmproducent en zo snel mogelijk bij hem wou intrekken in Bel Air (toch straf dat ik, die zo'n hekel heb aan LA, het altijd aanleg met filmmensen). Na een dik jaar werd ik het beu om altijd maar achter de zoveelste Birkintas te gaan. Ik wilde iets meer: werken. Dus heb ik een beroep gekozen in iets wat ik kan: feesten. Partyplanner dus. En contacten had ik genoeg. Alleen zag de filmproducent het niet zo zitten, die zag liever dat ik me uitsloofde op Rodeo Drive.

Toen de relatie op springen stond kwam ik m'n vorige vriend tegen, een beroemde acteur maar net geen A-list. Hij was vooral een goed excuus om de filmproducent te verlaten. We woonden romantisch samen op Primrose Hill in London tot ik m'n huidige A-list vriend tegenkwam. Lang moest ik er niet over twijfelen om die B-list in te ruilen voor de A-list: als je in New York iets wil betekenen kan je beter aan de arm van een A-list ster hangen. En ik wou opnieuw naar New York.

Verder heb ik nog een jongere halfzus die op Ibiza woont met haar man, die in de hotelbussiness zit. Ze heeft nog geen kinderen maar aangezien zij vrij alternatief is (lees: haar natuurlijke neus en borsten heeft) zal dat waarschijnlijk niet zo lang meer duren. Mijn jongere halfbroer die in Beverly Hills woont is een high profile lawyer, gespecialiseerd in Hollywoodechtscheidingen. Sinds hij een paar jaar op Eton heeft gezeten heeft hij zich een geaffecteerd Brits accent aangenomen en al die Californiërs vinden dat bijzonder slim overkomen. California is een beetje (met uitzondering van San Fransisco) een surfstaatje, weet je wel. Waar mensen met "dude" praten.

Zoals je kon lezen heb ik een typische prep school - Ivy Leage-achtergrond. And I'm loving every single bit of it.

gewoon wat vertellen over mezelf

Hi, hello! Ja, het is weer even geleden omdat ik er gewoon niet zoveel zin in had. Ik heb namelijk vaak veel leukere dingen te doen dan achter mijn mac te kruipen, begrijpen jullie? My life is full excitement, dat weten jullie vast nog wel, en daar ga ik jullie nu weer over vertellen. Ready? Natuurlijk, schatten, anders zaten jullie niet op mijn blog.

Ondertussen is het drie keer uitgegaan met m'n knappe, beroemde boyfriend. Onze relatie is best wel drama. En dat komt voornamelijk door mij. Weet je, als je knappe beroemde boyfriend zonder je medeweten met Cameron Diaz gaat stappen dan mag je daar gerust een scene over maken: Cameron doet het namelijk met elke knappe beroemde man. Op zich is dat très Hollywood alleen wordt ze altijd zo dronken dat ze de volgende dag gewoon niet meer weet met wie ze allemaal in bed gedoken is. En als je knappe beroemde en ook nog es A-list boyfriend over ontrouw met Diaz begint te liegen moet je dus bij haar al helemaal niet gaan aankloppen. Want ze weet het niet meer.

Okay, mijn very important boyfriend was dus met Cameron in London gaan stappen toen ik op zakendiner in Monaco verbleef. Toen ik dat afschuwelijk nieuwtje de volgende morgen in allerlei kranten las heb ik het zonder pardon meteen per sms uitgemaakt. Maar ja, mijn boyfriend, de schat, had er zoveel wroeging over dat hij mij de volgende dag naar Manhattan inviteerde voor een verblijfje in The Pierre. He knows what I want. En daarbovenop kreeg ik nog een exclusief privaatmiddagje shoppen in Tiffany's. Ja, winkeldeuren gesloten, alleen ik en mijn boyfriend met de Tiffanymensen. Very touching, hij weet me altijd te beroeren. Dus was het alweer dik aan tussen ons. Enzo gaat het al jaren in onze rocky relationshop.

Wij hebben geen kinderen omdat ik me mentaal nog niet klaar voel voor een liposuctie maar in de pers lees ik net iets te vaak dat ik zwanger zou zijn. I'm so not amused about that. Laster en eerroof en imagoroof noem ik dat: dan fotograferen ze je in Central Park als de wind net onder je T-shirt waait en kopletteren ze: pregnant? Het gewone onbekende publiek denkt dan natuurlijk: als ze niet zwanger zou zijn zal ze wel een buik hebben gekregen. En dan blijkt uiteindelijk dat ik niet zwanger ben. Als tegenbewijs kan ik echter niet in blote naveltruitjes gaan lopen want da's meer iets voor L.A. (wat ze daar te kort hebben aan stof hebben wij in de Upper East Side te veel aan hoeden). Dus laat ik me na de zoveelste pregnantroddel wat meer fotograferen als ik net naar de sportschool ga, in strakke outfit zodat alle twijfel over een aankomend buikje meteen uitgesloten kan worden. Dat is heel belangrijk: niet voor niets sla ik m'n ontbijt en lunch over.

Maar ik ga jullie laten, lieve schatten, want ik zie dat het tijdstip van m'n dinerafspraak in een high profile Manhattans restaurant met een beroemde en invloedrijke vriendin al met drie minuten is gepasseerd en mijn regel is: om fashionably late te zijn moet je vertrekken op het uur van de afspraak. Vroeger is pathetisch, alsof je niets anders te doen hebt, en later is gewoon stijlloos, alsof je geen Ivy Leage- educatie hebt genoten. Ik weet niet welke van de twee erger is dus ik moet snel die pijnlijke Guccihakjes aan.

straight guys, fashion and Jude Law

Straight guys and fashion. Zelden groeit er iets moois tussen die twee. Eerder nog het tegenovergestelde. Als je mannen zo laat doen komen zonder schroom als Pipo de clown naar buiten, zonder je aan het lachen te willen brengen. In het beste geval weten ze zich nog behoorlijk goed te kleden zoals my good famous singer friend Lenny, Lenny Kravitz, maar echt fashion savvy zie je ze zelden. Most of those fashion savvy guys are gaymen. I whish all guys were gay, in a way. If I didn’t have my famous boyfriend, off course. 

Een voorbeeld:

Ok, gisteren had ik een bijzondere conversatie in Londen in Primrose Hill met Jude, Gwen en Gavin. Oeps, I’m sorry, met Jude Law, Gwen Stefani en Gavin Rossdale. Tja, soms vergeet ik wel es dat niet iedereen hen bij de voornaam kan noemen. Anyway, we zaten bij Gwen Stefani en Gavin Rossdale thuis rustig een koffie te drinken. Met een stevig glas bourbon ernaast toen Gwen, begon te zeuren over het feit dat haar mooie MiuMiuschoenen geen Diorschoenen zijn. Weet je Gwen is een leuke meid maar soms praat ze net iets te veel over kleding. En bovendien, zeuren omdat je MiuMiuschoenen niet van Dior zijn? Waar gaat dit over? “I wish these cute little MiuMiu’s were Dior’s.” Ik keek links van me naar Jude Law, die not surprisingly, me al de hele aan het aanstaren was. Jude staat bekend in het milieu als een womanizer. I’m definitely not wondering how. Ik moet bekennen dat ik eerst wel een crush voor hem had (who didn’t?) maar als je hem ‘in actie’ ziet is dat zo weer over. Cassanova maar dan de desperate version, zoiets. Verder is hij wel een aardige kerel.  

Ok, Gwen was dus aan het zagen, Jude was naar mij aan het staren en Gavin, die was weer zo attent om op Gwens woorden in te gaan. Gavin is net een aardse engel, too good to be true, en vooral voor z’n vrouw. Alleen, wat hij zei klonk niet echt geweldig. But don’t blame him, blame Gwen: wat kun je nu op zoiets zeggen? “Dan schrijven we gewoon Dior aan de binnenkant en doen we alsof het Dior’s zijn.” How old was he? Eight? Let’s pretend I’m a princess. Yeah, I’m a princess! Anyway Gwen deed niet mee: “But they won’t be Dior’s!”.

Commentaar vanuit een onverwachtse hoek. Van mij niet, aangezien ik deze conversatie te surrealistische vond om aan deel te nemen moest hij dus van Jude komen. Licht geïrriteerd zei hij “Wat maakt het nu uit of het Dior’s of MiuMiu’s zijn, zolang het maar designerschoenen zijn.” Tot mijn verbazing en afschuw schoot Gwen in de lach en gaf Jude gelijk “Hey ja, soms ben ik het allemaal net iets te gewoon.” Verstomd keek ik haar aan. Fashionista? I think not! Op deze fashion faux pas moest ik gewoon reageren. Blijkbaar ben ik de only person in these room met reasonable fashion senses “Ja sorry, Jude maar hier volg ik jou niet. Dior, MiuMiu. Not the same. Anders zouden we het gewoon ook evengoed allemaal ‘expensive shoes’ kunnen noemen or whatever, ‘something really expensive to hurt your feet in’ maybe, or ‘haute chaussure’. Gwen moet niet zeuren over welk label er in haar prachtige schoenen zit ... Dat is gewoon ... raar. Wat jij zegt is gewoon barbaars, fashionbarabarisme! Ik denk dat ik een weekje niet meer met jou spreek.”

Zie je, most straight men don’t know anything, anything about fashion. Het onderscheid tussen een Dior, Chanel, MiuMiu, not for them. Voor hen is het allemaal designer en daarom oké. Wake up guys some of them designershoes are never, are just never okay to wear. Even not if you go camping.     

 

een geweldig feestje in Hollywoodstijl ... not

Vorige week even op en af naar L.A. gevlogen. Voor een dagje. Eigenlijk een nachtje.  Okay, een van mijn famous friends... Actually I forgot her name, but it sounds like my name, maybe it’s something like... Katie, Katie Holmes? Anyway. Een van mijn famous Hollywood friends gaf een party. Waarom weet ik eigenlijk niet meer, het had iets te maken met, I think, een baby, but anyway, any reason to party is een noodzakelijke reason. Party uit noodzaak. I’m a professional partyplanner, so.

Okay, this Katie famous Hollywood friend of mine gaf een party voor de baby maar de baby zou er niet bij zijn. Tuurlijk niet, anders zou het er maar een saaie troep worden... omdat niemand dan wil komen. You know, Hollywood people and babies, not a good marriage. And you know how stable marriages are in Hollywood. Anyway, this Katie famous friend of mine gaf een party, zonder de baby in L.A. Ik dus voor een nachtje naar L.A.

I don’t like L.A. You wanna know why? Ok, elke keer als ik er kom beginnen random people te schreeuwen naar me. “Katie! Katie! Katie!” I don’t know these people. It’s not like I want to invite them in my Manhattan Upper East Side Park Avenue Penthouse. No. Ok, random people in L.A. schreeuwen m’n naam. You wanna know why? Omdat mijn vriendje beroemd is. Yeah, I got a famous boyfriend. My boyfriend is famous. En daarom beginnen al die random people te krijsen als ik me op de LA’se straten vertoon. Yeah, my boyfriend is very famous, on top of the A-list. Maar toch, het is mijn vriendje die ze in feite willen zien, ik niet. Dus al dat krijsen voor mij is like. “People, get a life or something, and by the way. You’re screaming at the wrong person, and by the way, you’re giving me a headache.” Krijsen voor de verkeerde persoon, only in L.A.  Ik dus naar het Four Season.

Na het noodzakelijke geflirt met de taxichauffeur, de liftboy, de receptionist, de barman en het kamermeisje (in LA is iedereen gorgeous) liet ik me, een champagnefles later, per limousine vervoeren naar de babyparty zonder baby. In L.A. rijdt iedereen per car dus moet je je een beetje onderscheiden. Door zelf niet te rijden. De limousinechauffeur was by the way niet gorgeous. Hij was nog maar net in L.A. komen wonen vanuit het ... het ... het ... Colorado en wou net als iedereen in L.A. het maken in de filmwereld. But I don’t think so. Daar zal hij later wel achtergekomen. Ok, up to the party die overigens op een geheime locatie lag. Hollywoodcelebrities kunnen niet zomaar op een openbare plaats gaan feesten. Bang voor pottenkijkers en negative publicity achteraf (en geloof me, daar is een bodem voor). Party, exclusieve locatie.

Ik werd begroet door de gorgeous portier met de perfect tan, hij kwam me bekend voor, van een of andere antiroosreclame ofzo, en arriveerde fashionably late op een ... discothemaparty. Huh. Een themaparty. Nobody told me anything. Afro’s , plateauzolen, olifantenpijpen, extra large sunglasses, spuuglelijke kleuren,... You know disco. Daar stond ik dan stylish te wezen in m’n zwarte Alaïa temidden van een stelletje uitbundig dansende discokikkers die elk gevoel voor ritme ontbeerden. Pijnlijk. Discomuziek is wel meer dan gewoon ok, alleen discokleren heb ik altijd zo ‘not the right way to dress’ gevonden. Misschien maar goed ook dat nobody told me anything.

Anyway, een champagnefles later merkte ik niks meer van al die discoclowns rond me heen en begon ik vrolijk mee te doen op YMCA. Het werd leuk.

Tot Tara Reid een Mojito over Russell Crowe morste. On purpose, I don’t know. Anyway, Russells reactie was er definitely naar alsof het on purpose was. Tara Reid, die sowieso al wankel op haar benen stond (you know Tara, don’t you), mocht een flinke rechtse van Russell incasseren. Hehe, een vrouw slaan, Russell, zou je dat nog wel een tweede keer doen? Ja, dus. En nog een derde en nog een vierde. Russell heeft wel temperament: een beetje mojito over hem en hij gaat over de rooie, a beautiful mind... not so much. Je kan dus wel begrijpen dat de sfeer op de babyparty zonder baby meteen verpest was. Tara Reid, zonder haar is geen party de naam party waardig, strompelde, gedragen door haar chauffeur, haar auto in. En de andere genodigden dierven nog amper te bewegen, uit schrik ook maar iets per ongeluk over Russell heen te morsen. Zelfs ademen in zijn buurt leek gevaarlijk, laat staan hem van de party te verwijderen. Het resulaat was dat iedereen daar maar onwennig stond stil te staan op de tonen van I Will Survive. 

Oh what a night. Dankje, Russell, dankje. Ik zal in het vervolg wel twee keer nadenken eer ik nog een feestje bijwoon waar jij ook op de guestlist staat. Of het moet de Vanity Fair Oscar Party zijn.        

          

 

hi sweeties

Hi, hi, iedereen. Lieve lieve mensen. Ik ben Katie, Katie Morosky. En ik ben, as they say, the queen of jet set. And probably would be the king if you know what I mean. My life is just fabulous! Very glamorous also. En omdat ik zoveel van die fabulous dingen meemaak, and you probably won't, heb ik besloten jullie een insight te geven in m'n leven. Yeah, like sharing. Isn't that nice? 

Ok, take care and and see you around for some more hot stuff! 

 

(P.S.: deze page zal volledig fictief zijn)